|
|
|
"Co nas nie zabije, to
nas wzmocni" Jak wierzy przedszkolak? Fowler nazwał pierwsze stadium wiary, charakterystyczne dla dzieci od około 2 roku życia, do 6-8 lat, wiarą intuicyjno - projekcyjną. Wiara ta wyrasta jeszcze z wiary niemowlęcej, której fundamentem jest ufność i wzajemność w relacji z najbliższymi opiekunami. Jest ona połączeniem tego, czego dziecko uczy się od rodziny, przykładu rodziców oraz rozwijającej się wyobraźni (ponieważ myślenie dziecka w tym okresie nie jest ograniczone logiką, a ma ono raczej skłonność do posługiwania się obrazami). Jak wierzy uczeń szkoły
podstawowej? Około 7 roku życia pojawia się zdolność do myślenia w logiczny sposób. Dziecko zaczyna przyswajać sobie w systematyczny sposób treści tradycji religijnej swojej wspólnoty, jednak odbiera wszystko dosłownie, a moralność pojmuje w kategoriach odwzajemniania się. Jak wierzy nastolatek? Około 12 roku życia człowiek uczy się operować pojęciami abstrakcyjnymi, przez co świat staje się bardziej złożony i skomplikowany. Nastolatek stawia większe wymagania (również wierze). Dużą rolę w tym okresie odgrywają opinie autorytetów, często młody człowiek przejmuje od nich bezkrytycznie opinie i wartości. Istnieje tutaj niebezpieczeństwo zbyt silnego przywiązania się do opinii innych ludzi, co prowadzi do opóźnienia wytworzenia się własnego systemu wartości. Drugim niebezpieczeństwem jest wrażliwość nastolatków na zdradzanie przez innych oraz niekonsekwencję (np. między deklarowanymi wartościami a zachowaniem), co może doprowadzić do rozpaczy. Wielu dorosłych pozostaje w tym stadium (osoby dorosłe mogą reprezentować każde ze stadiów 2-6, ale 2 i 6 występują u nich niezwykle rzadko). Jak wierzy dorosły? Kiedy człowiek zaczyna dostrzegać sprzeczności w opiniach szanowanych osób lub zaczyna zastanawiać się jakie są źródła ich poglądów i dostrzega ich względność, przechodzi w stadium wiary indywidualno - refleksyjnej. Jest to rewolucja w myśleniu: dla jednych oświecenie, dla innych źródło konfliktów i napięć. Osoba taka przestaje polegać na opinii zewnętrznych autorytetów. Krytyczne stawianie pytań może powodować uczucie straty, a nawet winy, ponieważ rozrywa się ścisły związek między symbolem religijnym a jego sensem. Niebezpieczeństwo kryje się w nadmiernym zawierzaniu mocy refleksji i intelektu. Kiedy człowiek uświadamia sobie, że wiary i życia nie można dobrze zrozumieć poprzez wyjaśnienia stadium wiary indywidualno - refleksyjnej, przechodzi w stadium wiary koniunktywnej. Nazwa tej fazy wzięła się z tego, że człowiek w tym okresie staje w obliczu paradoksów i sprzeczności istniejących w nim samym i w jego doświadczeniu, a jednak stara się w jakiś sposób to wszystko pogodzić. Symbol ponownie łączy się z jego znaczeniem. Osoba pokornie przyznaje, że prawda wykracza poza ramy możliwości pojęcia jej przez człowieka. Niebezpieczeństwo kryje się w możliwości "sparaliżowania" człowieka przez rozbieżności na jakie napotyka, co może prowadzić do poczucia osamotnienia. Osoby, które osiągają szóste stadium (wiara uniwersalizująca), identyfikują się z całym światem, bezwarunkowo poświęcają się sprawiedliwości i miłości. Fowler jako przykład takich osób podaje Matkę Teresę z Kalkuty i Mahatme Gandhiego. Pisarz Louis Fisher relacjonował, że kiedy w 1942 roku odwiedził Gandhiego, jedyną dekoracją na ścianie jego chaty był wizerunek Jezusa, a pod nim widniał napis: "On jest naszym Pokojem". Ghandi był wyznawcą hinduizmu, twierdził jednak, że jest także chrześcijaninem, muzulmaninem i żydem. Zaprzyjaźnieni z nim misjonarze uważali go za jednego z najlepszych chrześcijan jakich znali. „Moc bowiem w słabości się
doskonali” (2 Kor 12;9)
|
Kontakt: |
|
Rzymsko-katolicka
parafia
pw. św. Wojciecha w Książu Wielkim |
CZY CIERPIENIE JEST POTRZEBNE?